Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

margaretka · Wysłany: Wto 4:31, 27 Mar 2007 Temat postu:

Język polski jest tak bogaty w słowa , że nie potrzeba podpierać się chamstwem, grubiaństwem czy wulgarnością
by wyrazić : zniesmaczenie , zażenowanie czy określić coś ohydnym.
Pisarze ogólnie to (tak myślę ) miłośnicy słowa. Podpieranie się chamstwem ...itd może świadczyć o małym ich zasobie.

To gdzie kierują uczucie świadczy o nich. Dlatego bardzo trudno oddzielić jego utwór od jego natury.

Pisarz ma pewną dozę odpowiedzialności w tym co robi.
Jego słowa trafiają do rzesz. Czasami to osoba publiczna niemalże - idol- mentor zachowań.
Taka świadomość odpowiedzialności powinna wymusić postępowanie z klasą a nie z chamstwem.

Lucy Fair

A ja uważam, że dobremu pisarzowi trzeba wybaczyć chamstwo. Bo ja jestem dobrym pisarzem, a wszyscy mówią iż jestem chamski. Wybaczam sobie i jadę dalej po tych co tak powiedzieli. hehhe

copperdragon

Lucy Fair

A tego to ja już nie wiem. Jak zmierzyć finezję czyjegoś chamstwa? Może nie mam odpowiednich urządzeń pomiarowych ale na oko jest ok. Zresztą porzućmy ten temat i wróćmy do właściwego. O czym to powinno być?

Dodam jeszcze, że istnieje chamstwo i "chamstwo". Ja się chamem nie czuję, a "chamem" zostałem ochrzczony przez bardzo ciekawą grupę ludzi mających problemy... sam nie wiem z czym... z pęcherzem, prostatą?.... już mam: z osobowością, przez nękające ich kompleksy. Zresztą mam wrażenie, że na opowiadania.pl jest tradycja wygłupiania się przez jakieś śmieszne zemsty. Chyba już dość dawno to zauważyłem, stąd tekst "psychoocena".

margaretka

copperdragon

Lucy Fair: jeśli piszesz po prostu, że coś jest do "de", to wtedy nie jest to finezyjne chamstwo.

Jeśli piszesz, że jest to do ujścia układu pokarmowego u płci dowolnej (parafrazując RespekTa), to wtedy jest to już chamstwo nieco bardziej artystyczne (o ile takie w ogóle może być).

W sumie prawdą jest, że jest chamstwo i "chamstwo". Prawdziwe chamstwo jest z reguły nieuzasadnione, jeśli nie liczyć osobistych oburzeń autora np. słuszną krytyką.

Może jeszcze do końca doprecyzuję: sporadyczne chamstwo można pisarzowi wybaczyć, ale takie chamstwo, które przepełnia wręcz niemal każdy komentarz autora wobec tych, których "nie lubi", to wtedy raczej ciężko to wybaczyć.

mictlantecutli

Ludzie bywają różni - są chamy i są niechamy. Kwestia tolerancji. Osobiście uważam, że mamy w kraju wielu bufonów, twórców, którzy nieco się zatracili w tym, co robią, którym popularność z lekka uderzyła do głów. Cóż, słabi to ludzie, słabi psychicznie, podatni na zmiany.
Chyba każdy z nas spotkał pisarzy (kwestia nie tylko ich dotyczy, może traktowac o kimkolwiek - gwieździe heavy metalu, pop, aktorze), Z których emanowała arogancja, także tych, z którymi znalazło się wspólny język i gadało jak z kumplem z roku. Kwestia podejścia. Ale przechodząc do meritum - unikam buców i sarkastycznych idiotów, którym wydaje się, że są panami świata z powodu wydanej ksiazki, czy zagrania głównej roli w filmie, a takich nie brakuje. Osobiście jestem bardzo podatny na zrażanie się do utworów twórców chamskich i niezbyt przyjaźnie nastawionych do otoczenia (czyt do wielbicieli, fanów, czytelników, słuchaczy itp) Zdecydowanie wolę mieć świadomosć, że autor dzieła, z którym się stykam, to człowiek "normalny", mający trzeźwe podejście do świata, osoba, z którą w przyjaznej atmosferze można zamienić kilka słów i który nie uchodzi za buca. Ze świata pisarskiego do takich osób zdecydowanie należy Graham Masterton, Neil Gaiman, z polskich twórców Kazek Kyrcz, Łukasz Orbitowski, Macin Jaskulski, czy Dawid Kain. O mniej przyjaznych osobistościach nie wypowiadam się z nazwiska z wiadomych powodów Mruga

_VV_

Nie wchodzę już w dyskusję kto lepszy- pokorny grafoman, czy zarozumiały artysta, bo to kwestia gustu. Zdecydowanie jednak wolę podziwiać dzieła tych drugich, dlatego że przede wszystkim mnie interesuje dzieło samo w sobie, a dopiero później jego twórca.

Braindamage

Shiren

Braindamage

Prostolinijnie głupiutkie, ale zrozumiałe. Chyba wiesz, co miałem na myśli.

copperdragon

Moim zdaniem opowieść jedno, autor drugie. Nie mam zamiaru obniżać oceny autorowi, bo jest arogancki ani podwyższać, bo jest uprzejmy. Dlatego oceniając tekst olewam, czy autor jest chamem, czy nie.
To działa w odwrotną stronę: jak autor jest, łagodnienie mówiąc, niezrównoważony, to olewam, czy pisze dobry tekst, czy nie. Co z tego, że napisał tekst z dwudziestoma piątkami, nie zmienia to faktu, że wyżywa się na osobach, które krytykują jego twórczość.

Shiren

copperdragon