Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Shiren

Zauważyłem, nie mam pojęcia jak się tak wkradł, ale mam ochotę się za niego publicznie biczować. Oczywiście powinno być: "nie myśl tak, bądź oryginalna". Idę do kąta się okładać jakimś pejczem w metalowymi haczykami, mea culpa, mea culpa.

Dodano (sobota):
Jak się zwierzać to zwierzać, w końcu may się poznawać. W życiu *zawodowym* coraz lepiej, nawet mogę się pochwalić, że są wyniki z konstytucji - zaliczyłem na 3. Życie prywatne jeden wielki syf. Niby moim priorytetem życiowym jest kariera, ale jakoś się czuję chujnie na maksa. Poza zwykłym kurwa nie przychodzi mi nic do głowy, żeby to lepiej skomentować

Rybka Ag

Twoim priorytetem życiowym jest kariera? Trochę to strasznie brzmi, cokolwiek masz na mysli.

Lucy Fair

Ja tam się Shirenowi nie dziwię. Kariera przekłada się na wartości pieniężne. Pieniądze przekładają się na wolność życiową. Wolność życiowa pozwala realizować wznioślejsze cele niż praca-piwo-praca...

Ravva

Shiren

Właśnie wiem, niestety. Dlatego tak bardzo go nie lubię - nie cierpię irracjonalnych zdarzeń. Rybko, czemu brzmi strasznie? Kariera w sensie zdobycie niezależności finansowej i w każdym innym aspekcie, wysoki status społeczny, satysfakcję z siebie i własnych działań. Ja już taki młody karierowicz jestem i dobrze mi z tym. Oczywiście do czasu, gdy życie prywatne nie daje o sobie znać. Wtedy pojawia się konsternacja (to takie neutralne słowo). :?

Rybka Ag

Tu do głosu dochodzą wszystkie moje irracjonalne lęki przed życiem po prostu. Ale i tak nikt mi nie wierzy.

Ja się po prostu boję wszystkiego, a już na pewno słów takich jak "kariera", "niezależność" "ambicje", bo za bardzo kojarzą mi się z odpowiedzialnością. Nie jestem typem osoby, która potrafi wziąć swoje życie w swoje ręce (specjalnie dla ciebie, Shiren, nadużycie zaimków, możesz się na mnie wyżyć).

Umrę samotna pod mostem... albo mnie w końcu zamkną w pokoju bez klamek, gdzie będę w końcu szczęśliwa i wolna.

Shiren

Za późno, już mam dobry humor (wiem, wiem, już wracam do studiowania kc Jezyk

). To się całkowicie różnimy - nienawidzę zależności, braku ambicji, robienie kariery inaczej (czasami przyłapuję siebie na tym, że traktuję gorzej dorosłych ludzi ze średnim/podstawowym wykształceniem, ale od razu mówię, że nie cierpię tego i walczę z tym). Odpowiedzialność potrafi być przytłaczająca, ale udowadnia wartość człowieka we własnym mniemaniu. Jeżeli potrafi traktować siebie poważnie - jest traktowany poważnie. To oczywiste. Nie potrafię cię zrozumieć, bo osiągnięcie przede wszystkim wysokiego statusu w społeczeństwie było zawsze dla mnie motorem do działania Wesoly

Rybka Ag

Wiesz, moi jest tak całkowicie wszystko jedno, że aż boli. Nie wiem, chyba coś ze mną jest nie tak. Chyba potrzebuję pomocy, ale nikt mi nie wierzy, więc nikt mi nie chce pomóc.

Ja mówię poważnie, że nawet pójść do sklepu po kartofle się boję. Coś nie, najbardziej się boję kupowania biletów u kierowcy w autobusie. Mówię to zajebiście poważnie. I powiedz mi, jak taka osoba ma cokolwiek w życiu zrobić?

Nie chodzi o to, że nie chcę być niezależna, bo chciałabym. Ale nie potrafię. Nie pytaj dlaczego, bo to wie tylko dobry psychiatra, którego nie mam Smutny

Shiren

Rybka, chcieć to móc. Uwierz. To nie zależy od jakiegoś psychiatry, ale od ciebie.

Rybka Ag

Bym ci coś napisała, ale obiecałam RespekTowi, że nie będę już używać inwektyw. Ja się mogę co najwyżej chcieć pociąć. Dalej mi radzisz "chcieć to móc"?

Nienawidzę banałów.

Shiren

To nie do końca jest banał. Nie, faktycznie, nie radzę ci. W takiej sytuacji mogę ci radzić co najwyżej zmianę postrzegania siebie i świata, bo z taką ideologią faktycznie umrzesz samotna pod mostem lub skończysz w psychiatryku. Swoją drogą, mój tata jest psychiatrą, ale chyba jest bardziej psychiczny niż swoi pacjenci. Polecić ci?

Rybka Ag

Tak, Shiren, poleć mi.

Banał, bo łatwo napisać, łatwo zrozumieć sens, ale w żaden sposób nie pomaga rozwiązać problemu.

Nie ważne, daj mi spokój, masz pewnie większe problemy niż moje paranoje.

Shiren

Fakt. I faktem jest też, że lepiej skończyć w tym miejscu, żebyśmy nie posprzeczali się przez odmienne podejścia do życia przed 30 czerwca. Amen Wesoly

Dodano:
Po prostu tragedia. Przy tym, co teraz czuje, *zwykłe* wkurwienie jest jak błogostan. Po prostu chce mi się płakać. Wszystko jest takie beznadziejne. Nawet mi się bluzgać nie chce. :smt010

volt

Uff!

Kończę właśnie tekst, z którym męczę sie od początku kwietnia. Na karku mam dwa projekty, kolosa w sobotę no i zbliżającą się sesję, a ja wycinam sobie cały dzień z życiorysu tylko po to, żeby popisać. I śleczę teraz przed monitorem, oczy już mi łzawią, plecy mnie bolą, ale czuję się wspaniale. Czuję się wreszcie szczęśliwy, bo mogłem robić to, co uwielbiam.

Życie bywa naprawdę cudowne!

Zdrówko Wszystkim!

copperdragon