Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Radunia

Shiren wiedziałam, ze wiesz
Avaritia - drzewa? - to podziwam, ja za leniwa jestem :?

Shiren

Ja zrobiłem drzewo genealogiczne do mojej powieści. Jednego rodu. W zasadzie połowy. I już mi się znudziło. I to tylko po samych nazwach/datach, nie wspominając, że nie wymyśliłem wszystkim historii życia.

Avaritia

Czapla

Avaritia, możnaby powiedzieć, że robiłam coś podobnego. Tylko dodatkowo tworzyłam mapy i spis władców, z datami narodzin, śmierci itp. Tak więc ślęczałam nad pomiętą kartką, z kalkulatorem i wyliczałam te nieszczęsne daty Wesoly

. Chwała, dałam sobie teraz z tym spokój.

Mapy jeszcze rysuję, by mieć jakieś pojęcie o miejscu, gdzie to się dzieje. Plany...także, przynajmniej te najogólniejsze. Czasami dokładam/wywalam sceny w trakcie pisania, o ile to mi zbytnio nie rozwala fabuły. Osobiście wolę się zajmować obmyślaniem z detalami jednej sceny niż myśleć o całej histroii(nawet jeśli to konieczne). Białe plamy zbywam "zastanowię się, jak dojdę do tego momentu" Mruga

Rybka Ag

Kiedyś próbowałam narysować mapę, ale słabo mi szło. Ale za to rozrysowałam sobie kiedyś, który mag gdzie siedzi przy stole, jakie zna czary, jak się nazywa i inne takie pierdoły... ale było pomocne, bo ich było ze 12, potem by mi się mylili Mruga

Ale żeby drzewo rysować, nigdy nie wpadłam. Może dlatego, że fantasy pisałam tylko raz w życiu? :?

Chomiczka

Mapy są do ... mapy. Pisany konspekt robię zdecydowanie za rzadko i z tej okazji potem wychodzą mi dzieła poplątane, ale nic to Mruga

. Zarys zawsze mam. Co najwyżej postaci rozpiszę, coby mi się nie plątały.

Mi chiamano Mimi

Do moich opowiadań operowych mam wszystkie postaci wypisane, bo jest ich kilkadziesiąt i przewijają się wszędzie. I mam rozpiskę w excelu na temat obsad spektakli, bo potem się okazuje że sopranowi dramatycznemu każę śpiewać partię koloraturową itp. Chociaż tak było na początku, teraz już poznałam lepiej ten cały zespół. Drzewo genealogiczne? ... nie pisałam fantasy, więc nie próbowałam, to samo tyczy się map. Chociaż kiedyś pisałam historię która toczyła się w Warszawie i mimo że znam to miasto, to musiałam patrzeć w plan jak bohaterowie gdzieś szli, i zastanawiać się, czy normalny człowiek przeszedłby taką odległość Wesoly

Czapla

Ja ostatnio robię więcej notatek do tekstu, wcześniej raczej miałam wszystko w głowie. Ostatnio spisałam nawet mini charakterystykę postaci, ich zalety, wady, wygląd... Co nawet pomaga w lepszym wyobrażeniu sobie bohaterów.

Za to lubię fantastykę, że mam większe pole do popisu w kreowaniu świata

Próbowałam kiedyś zabrać się za historię, która dzieje się w realnym świecie, ale nie wyszło, niestety Mruga

copperdragon

To fakt, dlatego lubię pisać w tym gatunku. Jest tak rozległy, że ciężko mi uwierzyć, że wszystko w tej dziedzinie zostało wymyślone. ^ ^

Ja też próbowałem pisać
historię w realnym świecie
A jaki był tego skutek?
No cóż... kombajn w galarecie Mruga

(widać, jak wdychanie tabaki wypacza psychikę)

Shiren

Ja właśnie tworzę tekst fantastyczny. Mogę wam napisać, jak wyglądają moje konspekty.
1. 3 bohaterów rozmawia przy ognisku, potem idą do miasta (wymyśl nazwę miasta!)
2. W mieście dostają zlecenie zabicia wroga.
3. Idą do jaskinii w górach
4. Pokonują wroga (ma 1 - skreślone, 2 - skreślone, 3 - skreślone, 2 pomocników).

I teraz nic tylko rozwijać pomysł Wesoly

nerissa

U mnie nie ma żadnych konspektów. Pomysł nasuwa się sam - oczywiście nie do razu wymyślam całą fabułę w szczegółach. Piszę scenki, która akurat nasunęły mi się na myśl, a później uzupełniam je następnymi i następnymi i następnymi... Aż powstanie całość. Nigdy nie robię żadnych planów... takie sztywne schematy psują mi kompletnie wenę

Shiren

Uhm... tak, właśnie. Sztywne Wesoly

Fraa

Zawsze robię plan.
Mapkę rysuję, relacje łączące poszczególnych bohaterów, kto jest kim dla kogo i dlaczego akurat z nim, a nie z kimś innym. I konspekt fabuły. Konspekt ma zazwyczaj ok. 15 punktów. Przy jakimś 4. punkcie postać robi coś innego, niż miała zrobić według mojego światłego planu. Stwierdzam "dobra, to tutaj troszeczkę zmienię i będzie git" - nanoszę odpowiednie poprawki na konspekt. A potem wszystko się sypie i całe opowiadanie toczy się zupełnie innym torem, niż zamierzałam.
Chociaż tyle dobrego, że mniej-więcej jeśli postanowiłam, że A śmiertelnie nienawidzi B, bo B zjadł ulubionego kotka A, to tego się trzymam (chyba że postacie uznają za dobry pomysł zawarcie sojuszu, ale to zazwyczaj nietrwałe). No i mapka pomaga mi się zorientować w przestrzeni.

Ale wciąż robię te plany. Może kiedyś coś mi z tego wyjdzie.

esentia

Konspekt? Never, never, never.
Po prostu nie ma sensu - nie będę podczas pisania ciągle zaglądać do konspektu, żeby sprawdzić czy A lubi B. Po prostu piszę z pamięci, ew. zaglądam do poprzednich odcinków, jeśli takowe są. Ale konspekt? Nigdy! Raz próbowałam i cóż... Wyszło inaczej, niż w konspekcie było ;-)

Beata