Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Shiren

A mi bardzo pasują, jeśli czemuś służą. Jak ze wszystkim Wesoly

Przecież nie każdy wiersz musi być *wkurwiająco* subtelnie ulotny w niezwykle liryczno-słodko-pierdzącym stylu. Są też wiersze z krwi i kości. Czemu ktoś nie mógłby wyrazić swojego wkurwienia poezją?

nerissa

Jeszcze mogę zrozumieć wulgaryzmy w satyrach, albo jakiś śmiesznych wierszykach, ale bez przesady. Drażni mnie to tak samo, jakby stała obok jakiegoś "mądrego" człowieka, który co drugie słowo mówiłby "kurwa", odeszłabym i nawet nie spojrzała z politowaniem na niego. A wkurwienie poezją można wyrazić, ale nie koniecznie nadużywać wulgaryzmów, bo wtedy by się z tego łacina zrobiła.

Shiren

A kto powiedział o nadużywaniu? Nawet w prozie nadużywanie wulgaryzmów drażni czytelnika (a przynajmniej tego bardziej wymagającego powinno). Użycie w odpowiednim momencie wulgaryzmu kładzie po prostu nacisk na ten element, dołączając do niego odpowiednią dawkę uczuć. A czymże innym jest poezja niż próbą poskładania uczuć w liryczny tekst?

nerissa

Wiesz, Shiren mnie to jakoś nie pasuje. Ja osobiście jestem zwolenniczką idealizacji (ach! to przez tę historię sztuki Wesoly

), dla mnie poezja musi być lekka, przyjemna w czytaniu, a wulgaryzm mi nadaje takiej toporności. No ale to tylko moje zdanie Wesoly

w końcu są różne gusta, niektórym może się podobać, innym nie.

Shiren

Rybka Ag

A ludzie dziewczynę wśród przekleństw gwałcili
I włosy jej ścięli, i ręce spalili.
Powołał ją Pan
Na gnój.

Fragment z Grochowiaka. Jest tu wulgaryzm i w ogóle obraz dość brutalny. I kocham ten wiersz.

nerissa

To mogę zacząć nowy Wesoly

Ostatnio doszłam do wniosku, że nadmiar wulgaryzmów w prozie jest wręcz wskazany. Czytając scenę gwałtu (trzech panów, którzy nadmiernie używają "pięknych" słów gwałci młoda dziewczynę). Stwierdziłam, ze to opowiadanie nie wywarłoby takiego wrażenia i nie miałoby takiego strasznego, złowrogiego klimatu, gdyby praktycznie panowie nie nadużywali słowa "kurwa", "suka" "szmata" et cetera.

Shiren

Nie znam tekstu, ale śmiem twierdzić, że wyjątkowo w scenach gwałtu, przemocy itp trudno jest nadużyć wulgaryzmów. Trzeba się naprawdę postarać.

Rybka Ag

Nerissa, za dużo gwałtów w twoich lekturach... mózg ci się wypaczy...

Najlepiej opisana scena gwałtu była w "Ja" Martela... chyba było tak trochę bluzgów, ale przede wszystkim dużo... przemilczeń. To we mnie uderzyło dużo mocniej niż jakieś ograne "Zaraz cię wyrucham, zdziro!" jak z pornosa klasy c...

nerissa

To zależy od wizji bohatera - gwałciciela, jakiego sobie wymyśli autor. Jedni mogą być cisi, inni mogą przeklinać, bo i tacy i tacy ludzie istnieją w realiach, ale to nie znaczy, że jestem przeciwnikiem przemilczeń, jak stwierdziła Rybka. To też bardzo kreuje nastrój.
A do tej sceny gwałtu "Ja" Martela powtórzę w niedalekiej przyszłości, żeby mózg mi się jeszcze bardziej spaczył Wesoly

Fraa

Opss. No i proszę. Jestem chyba jedyną duszyczką, która zagłosowała na "Motylą nogę". ;]

I swoje zdanie podzielam, ot co.
Nie lubię wulgaryzmów w literaturze. Jeśli chcę posłuchać kurwienia, to wystarczy, że wyjdę na podwórko. Od książki oczekuję czegoś innego. Poza tym mam takie urojenie, że jedną z funkcji książki jest wzbogacanie słownictwa potencjalnego Czytelnika. Jeśli język potoczny przeniknie do literatury, to ta funkcja zupełnie odpada.

Oczywiście rozumiem, że czasem opisuje się takich bohaterów, czy takie wydarzenia, że po prostu żenująco by to wyszło, gdyby wyciąć wulgaryzmy (chociażby taka scena gwałtu - już widzę tego gwałciciela wołającego do kolegi "Młody człowieku, teraz moja kolej na akt seksualny z tą zacną, aczkolwiek źle prowadzącą się kobietą"). Dlatego od swojego nielubienia wulgaryzmów odstępuję, jeśli jest to rzeczywiście uzasadnione przez fabułę. No i pod warunkiem, że te wszystkie bluzgi są wypowiadane przez postacie, a nie są częścią narracji. Dla narratora jestem zdecydowanie mniej wyrozumiała.

Chociaż i tak wolę po prostu czytać teksty, gdzie język jest no... literacki po prostu. :)

Shiren

Fraa

Pan K.

dresów na studia biorą?

się zgodzę z Tobą, Fraa... w narracji przekleństwa są zbędne. bo niby opis podwórka, choćby najbardziej podle wyglądającego byłby wzbogacony, gdyby opisać go przekleństwami?

chyba, że ktoś się przekleństwem posługuje sprawnie

nerissa

A ja nie uważam, aby w narracji przekleństwa były czymś zbędnym. Jeśli ktoś chce realistycznie odwzorować zastaną rzeczywistość to będzie posługiwał sie językiem danej grupy, którą opisuje. Tak jak kiedyś było "wać panie" to teraz jest "o kurwa!" "ale zwała" itp.