Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Lucy Fair

Chciałbym by wywiązała się dyskusja (możliwie bez offtopów) na temat tego typu twórczości. Moje zdanie na ten temat jest mniej więcej takie jak opowiadania, które ostatnio pisywałem.

Po pierwsze, chciałem wyjaśnić że wyrażenie "awangardowy" jest umowne i należy rozumieć je (w tym wątku) również jako szeroko pojęte eksperymentatorstwo, teksty z zamierzenia groteskowe, z zaburzona logiką itd.

Po drugie, chciałbym dowiedzieć się jak wy zapartujecie się na SENS takiego pisania.

Po trzecie, chętnie dowiem się jak wy widzicie "awangardę" tudzież przeczytam teksty literackie z podobnym zamysłem.

Po czwarte, mam wrażenie, że wątek może szybko paść, ze względu na moje wcześniejsze doświadczenia z "Albatrosem", który zdechł jak pies.

No cóż... może jednak, coś napiszecie. Narazie Wesoly

Shiren

Po pierwsze, odpowiedzi w ankiecie są za bardzo ograniczające. Ale, aby rozbudować swoją odpowiedź (NIE w ankiecie):
Ad pierwsze: Kiedyś wywiązał się podobny temat z naszym polonistą - trudno napisać teraz coś awangardowego, w dosłownym rozumieniu tego słowa. Bo z czym można obecnie eksperymentować? Brak logiki w opowiadaniach już dawno temu był stosowany, brak (oczywiście umownie mówie brak) gramatyki to nic innego jak futuryzm, brak stylu to nic innego jak grafomania, itp itd.

Ad drugie: Jeżeli takie teksty z założenia nie mają posiadać sensu, to jak można się na ich sens zapatrywać? Wesoly

Poważnie rzecz biorąc, sens widzę tylko w tekstach, które posiadają przekaz. Jeśli więc opowiadanie awangardowe (tutaj zwłaszcza w znaczeniu nielogiczne) posiada przekaz, to czemu nie? Jest sens zwracać uwagę na różne rzeczy, a jeśli taka awangarda miałaby być kontrowersyjna to chyba tylko lepiej dla niej, bo jeśli coś wzbudza kontrowersje to zawsze jest godne uwagi (oczywiście wyłączam z tego takie sztuczne kontrowersje, typu "czy Doda powiększyła sobie piersi, itp itd.).

Ad trzecie: Jedynym moim awangardowym tekstem był Kombajn (chociaż też w moim mniemaniu trudno nazwać to awangardą, ale zawsze dla mnie to jakiś eksperyment był z pewnością). Generalnie jestem zwolennikiem klasycznych tekstów (dlatego z poezji rozumiem tylko sonety) - lubię twórczy minimalizm, jednocześnie szeroko ukazujący problemy ludzkie. Chociaż porządnym, awangardowym tekstem też nie pogardzę, ale zawsze obawiam się go zdecydowanie oceniać (dobrze lub źle), bo nigdy nie wiadomo na pewno, co autor miał w zamyśle.

Ad czwarte: To może oznaczać, że awangarda nie jest tak bardzo poszukiwana (wydaje mi się, że problemem jest właśnie częste jej niezrozumienie).

Ach wyczerpująca odpowiedź (mam nadzieję) i jednocześnie mój pierwszy post z polfontami Jezyk

copperdragon

Hehehe. Przeciwko tekstom awangardowym nic nie mam, pod warunkiem, że będzie to udana awangarda. Zwykłe stawianie ortów gdzie się da albo masowe litrówki to jeszcze nie wszystko. Najlepsze są teksty awangardowe z przypadku, np. wilkołek. Wesoly

blackgrzywa

Jeżeli fabuła jest totalnie bez sensu to nie widzę potrzeby publikowania tekstu gdziekolwiek. Znaczy jest sens, dla zabawy, RAZ GÓRA DWA RAZY. Pote to się robi już żenująco nudne i irytujące.
Co innego eksperymenty z formą, robione po to, żeby lepiej/ciekawiej przedatwić treść/przekaz. Tu zdecydowanie jestem ZA. Sztuki dla sztuki nie popieram. Ale jak to ma czemuś służyć to czemu nie. Podobają mi sie teksty z zaburzoną chronologią wydarzeń, podobają mi się teksty pisane swoistą nowomową (vide "Mechaniczna Pomarańcza" A. Burgesa) i inne dziwactwa pod warunkiem, że mają cel, a nie dziwowanie jest celem samym w sobie.

Shiren

copperdragon

Pisząc o wilkołaku miałem na myśli taką "awangardę", która polegała na tym, że tekst jest tak kiepski, że tak dobry. Mruga

Co do sensu: zależy, na czym polega sens. Jeśli sens polega na realizmie, to dziękuję bardzo. Nie mam zamiaru czytać o tym, jak bohater załatwia potrzebę fizjologiczną, jeśli nie ma to znaczenia dla fabuły. Wesoly

A teraz na serio: jeśli chodzi o sens taki, że wszystko jest w miarę logiczne, to oczywiście, opowiadanie powinno taki sens posiadać.

Lucy Fair

Czyli mamy jakieś cztery problemy "awangardy": brak logiki, brak realizmu, brak standardowej formy literackiej, brak sensu ( Wesoly

).

W pierwszym przypadku moim zdaniem nie należy przeginać. Ewentualnie, jeśli ktoś chce zaburzyć ciąg przyczynowo-skutkowy to chyba powinien kierować się w tym jakimś określonym celem. Samo zaburzenie chyba nie powinno być celem. Wtedy to jest jedynie pozorna "fajność" tekstu. Powiedzmy, czyn jakiegoś bohatera może wywołać jakiś skutek pozornie nie mający związku owym z działaniem, jednak w rzeczywistości, intertestualnie zawiera się jakiś związek pomiędzy przyczyną a skutkiem. Związek ten nie musi zachodzić tylko na płaszczyźnie opisywanych wydarzeń, ale może na przykład dotyczyć myśli bohatera, przekazu merytorycznego ogółu. Jeśli powiedzmy, pisałbym o miłości, jakaś kobieta mogłaby wieczorem spotkać mężczyznę, zakochać się w nim, a na zajutrz obudzić się w łóżku z kościotrupem. Mogłoby to pokazywać jak często ludzie nie dostrzegają prawdziwej istoty osoby, którą to niby kochają. Przekoloryzowanie, i brak logiki jest w takim wypadku kompletnie na miejscu. Jeśli zaś stworzyłbym w tekście człowieka, który "wchodzi do windy a tam schody" (czy coś w tym guście) to chyba jedynie można uśmiechnąć się pod nosem, i olać taki tekst.

Brak realizmu. Zależy jak kto to rozumie. Może to być brak logiki, może być zmiana rzeczywistości z tej, któa nas otacza, na jakąś inną ale spójną. Jeśli wciąż jest spójna to jest to jedynie jakaś fantastyka, ewentualnie opowiadanie osadzone w rzeczywistości alternatywnej. Ale to chyba nie jest istotą awangardy jak mi się zdaje.

Brak standardowej formy literackiej może się często przydawać. Jednak takie zabiegi chyba powinny czynić tekst bardziej atrakcyjnym, a nie przeszkadzać czytelnikowi. Jeszcze inna sprawa, czy taka forma jest rzeczywiście przydatna, czy nadaje tekstowi charakter zgdony z tematem. Słynny wilkołak chyba jedynie nadawał śmieszności opowiadaniu. Poza tym można w "dziwną formę" wpisać już właśnie brak logiki... np. wydarzenia przedstawiane wstecz... ; lub brak realizmu np. świat, w którym wszystko jest dokładnie odwrotnie niż w naszym.

Brak sensu chyba nie jest żadną awangardą. Można zawrzeć sens pomiędzy wierszami, może być do otczytania intuicyjnego, tekst może składniać do sensownych przemyśleń. Ale sam brak sensu, i tylko dla tego braku jest moim zdaniem nieporozumieniem. Jednak czasami czytamy tekst bez sensu, a dopiero po ostatnim zdaniu zauważamy, jak świetnie wszystko się ze sobą łączy w całość. A czasami czytamy tekst bez sensu i taki właśnie jest. Jeśli nie daje nam żadnych pozytywnych odczuć, bezsens jedynie irytuje, nie pozostawia w nas choćby zdziwienia tekstem, czy jakiejś określonej myśli... to tekst minął się z powołaniem.

Ciężka sprawa. Ale chyba odpowiedziałem na wszystkie przez was poruszane kwestwie. Aha, to jest wyłącznie moje zdanie na ten temat. Sam do końca jeszcze nie rozumiem niektórych zjawisk "awangardowych",.

EDIT:
I jeszcze o sensie. Czasami autor może nie zawierać sensu w tekście bezpośrednio, a zostawiać go tylko nam, żebyśmy go wyciągnęli, ewentualnie włożyli w opowiadanie. Wbrew pozorom nie jest to takie głupiutkie i proste. W wielu tekstach po prostu nie da się znaleźć sobie sensu, ani nawet go w nie włożyć. Wilkołak to już zbyt jaskrawy przykład chyba. Wesoly

Shiren

_VV_

Moje poglądy znasz. Jeśli nie wprost, to pewnie z "między wierszami" naszych dyskusji na gadu.
Ad.1 Ta definicja jest już jasna.
Ad.2 Zacznijmy od tego, że sam "sens" to jeszcze trudniejsze do zdefiniowania pojęcie niż "awangarda". Ja choćbym nie wiem jakie maszkarony literackie tworzył, to zawsze staram się zawrzeć jakieś przesłanie (często niesprecyzowane), ale uznaję też programowy bezsens, choć taki tworzę, co najwyżej, na małą skalę. Chodzi o to, że w moim odczuciu, we współczenej sztuce (opowiadanie da się pod to podciągnąć) ważniejsze niż przekaz jest forma i jeśli ta jest doskonała, treść jest całkowicie zbędna. A najwyższą półką, to jest dla mnie pisać tak, żeby nie było sensu, ale wszyscy myśleli że sens jest Wesoly

)
Ad.3 Klasycznym przykładem awangardy jest dla mnie "Requiem Aeternam" Przybyszewskiego- arcydzieło Wesoly

. A jeśli chodzi o moje próby, to chyba najbardziej wangardowy jest pierwszy rozdział "Deisidaimonii" i oczywiscie "Kombajn".
Ad.4 Czas pokaże, hisotria oceni.

Lucy Fair

Shiren, miałem na myśli zabieg koloryzowania, dzięki któremu ciąg przyczyna-skutek oraz cała logika w tekście siada. Tak jak w przykładzie, który podałem naturalnym skutkiem zaśnięcia obok kogoś jest obudzenie się obek tej osoby, tudzież samemu... pobutka przy kościotrupie jest już raczej skutkiem pozalogicznym. Realizm oczywiście wyolbrzymia problem ale pozostaje w kręku "ukazywania życia naprawdę". Oczywiście jest to bzdurą, bo jak ostatnio zauważam życie jest bardziej groteskowe niż dzieła realistyczne... surrealizmu więcej jest wokół nas niż w dziełach surrealistycznych. Jeszcze jedna sprawa, różni ludzie różnie patrzą na rzeczywistość. Dla niektórych naprawdę awangarda i surrealizm są chlebem powszednim Wesoly

_VV_ :
Ad. ad. 2: Często staram się tak właśnie pisać. Ale wydaje mi się, że jeśli celowo nie umieścisz sensu w opowiadaniu, a ludzie go w nim odnajdą, to jest już bardzo sensowne opowiadanie. W końcu opowiadania są niejako relacją tekst - czytający... nie autro - czytający. Czytając nie powinniśmy zastanawiać się "co chciał powiedzieć autor" tylko "co ja widzę w tekście". To miałem na myśli dopisując odstatni EDIT.
Ad. ad. 3: Wydaje mi się że dobrym przykładem pewnego typu awangardy może okazać się EW Wesoly

Ad. ad. 4: No ja już jestem w szoku, że w ogóle ktoś zaczyna zawracać sobie głowę "awangardą"... a to taki trudny do przetrawienia temat Wesoly

_VV_

Ad.3.

)

@Moderator
To jest post awangardowy i jak najbardziej pasuje do tematu.

Trampkour

Moją największą awangardą był tekst "Bunkier"

Sam nie wiem o co chodziło w jego zakończeniu, al co mnie najbardziej zdziwiło, niektórzy ludzie pisali w komentarzach własne rozumienie tego tekstu;d byłem mile zaskoczony, że zamiast wytykać mi barku logiki, załatwili to po swojemu. Może wstydzili sie przyznac?

Ravva

moze trafiłes na snobów i woleli ściemniac niż powiedzieć, ze nie załapali pointy Wesoly

margaretka

Uwielbiam awangardę. Tu zawsze można coś nowego coś inaczej..
Można pozakrywać sedno w obrazach..
Czytanie takiej twórczości wymusza myślenie.. I to mi odpowiada najbardziej..
Nawet jak jest ciężko się wgryźć w przekaz ukryty za kotarą.
Nigdy nie jest pospolicie i zanormalnie...
Nawet gdy jest konkretnie dziwnie jak "Ferdydurke"

Shiren

To jest dopiero awangarda. Wyobraźcie sobie dwóch chłopaków, stojących przed szkołą. Przed chwilą odeszła dziewczyna, która podoba się jednemu z nich - Karolowi. I taki awangardowy dialog: